Carmen. Syndrom trakcji rdzenia. Arnold Chiari I. Jamistość Rdzenia. Skolioza idiopatyczna.

Published by ICSEB at 26 julio, 2012

Data operacji: styczeń 2011

Moja historia jest długa i smutna, jednak opowiem wam historię mojej choroby. Urodziłam się na pierwszy rzut oka zdrowai silna, ale mając 8 lat zaczęłam odczuwać jakby silne uderzenia w klatce piersiowej, zawroty głowy, skurcze, silne bole głowy…

Kiedy miałam 10 lat pewien lekarz pomyślał że przyśpieszając  moją menstruację wszystko wrociłoby do normy. Problemy jedynie się nasiliły. W wieku 14 lat zdjagnozowano u mnie bardzo zaawansowaną skoliozę. Więcej boli, więcej zmęczenia…czułam się jak babcia. W wieku 23 lat, doznałam lekkiego złamania ręki po upadku. Od tego czasu moja ręka stała się całkowicie niewładna. 8 miesięcy poźniej zdjagnozowano u mnie syndrom Arnolda Chiari I i Jamistość rdzenia C2-D11-12. W wieku 27 lat poddano mnie odbarczeniu potylicznemu. Niektore objawy ustąpiły takie jak silne skurcze pryeszywające całe ciało. Z czasem jednak pojawiły się inne objawy, silny bol w opuszkach palcow, niemożność poruszania rękami, problemy z oddychaniem, niedosłuch…spędziłam w sumie lata w szpitalu.

Na początku 2011 roku i po bardzo długim procesie sprawdzania, skontaktowałam się z dr. Royo i jego ekipą z Instytutu Chiari w Barcelonie. Błogosławiony dzień!

Zmniejszyło się nasilenie moich boli i w końcu mogę przespać całą noc. PO prawiem 40 latach choroby w końcu zaznałam trochę ulgi i spokoju. Mimo tego że niektore zmiany będą towarzyszyły mi już zawsze, moje życie przestało być torturą.

Wszystkich ktorzy cierpią na te choroby co ja proszę, aby wzięli pod uwagę sekcję filum terminale jako pierwszą i najlepszą opcję, aby zahamować rozwoj choroby i z czasem czuć się lepiej.

Kilka miesięcy temu opercji poddała się także moja corka. Chciano zrobić jej obarczenie ale na szczęście się nie zgodziłam.

Przepraszam że nie ujawniam do końca kim jestem, ale moja sytuacja w pracy nie jest do końca jasna, dlatego mam nadzieję że zrozumiecie dlaczego to robię.